الهه خلج‌زاده

گاهی بین صحبت‌هایی دوستانه، جملاتی و کلماتی، شکافی چنان برّنده ایجاد می‌کنند که از پشت اون شکاف جهانِ دیگرِ دوست رو می‌بینی. جهانی وسیع‌تر از وسعتی که تا اون لحظه پیشِ روت بوده.

شهرِ وجودی اون انسان رو می‌بینی و ملوک‌الطوایف درونش رو. آسمان وجود و کهکشان‌هاش رو. و سیاه‌چاله‌های بزرگی که توی این بی‌مرزی وجود پرسه می‌زنن…